Kamerlid Rouvoet van de ChristenUnie verdenk ik er niet van vieze luchtjes bij zich te dragen. Maar ik vermoed dat VVD-Kamerlid Frans Weekers een uur in de wind stinkt - naar goedkope aftershave (maar de dure riekt zo mogelijk nog penetranter), naar haarverzorgingsmiddelen en naar de pilsebiertjes die deze Bourgondiër ongetwijfeld regelmatig tot zich neemt.

Dus als zij willen dat het roken van een joint in de openbare ruimte moet worden verboden wegens de verspreiding van 'een penetrante geur in een winkelgebied', zoals ik Weekers heb horen uitleggen, moeten ze zelf het goede voorbeeld geven en zich eerst laten testen door de reukpolitie.

Het probleem van een blowverbod wordt de handhaving.
Je kunt natuurlijk hasjhonden gebruiken, maar daar horen politiebaasjes bij en daarvan zijn er te weinig.

Kunnen ook hier getrainde sluipwespen worden ingezet?

Gedurende de maand december is aan de politie een onbeperkte bevoegdheid tot het fouilleren van Sinterklazen en Kerstmannen verleend.

Om het aantal meldingen van verdachte pakketjes enigszins in de hand te houden, adviseert de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding dit jaar geen Sinterklaassurprises te vervaardigen.

Wordt Kerstmis 2005 boomloos?
Een vraag voor Joland S. de Neck, Bieslogs trendwatcher.

'De teloorgang van de kerstboom zien we al een paar jaar aankomen. Ik denk dat dit jaar de bomenverkoop met zo'n 54% zal teruglopen.
De mensen zijn het beu zo'n dooie boom elk jaar maar weer op te tuigen met steeds dezelfde spulletjes. Nou niet weer dezelfde piek en ballen uit die doos in de gangkast.
En het is helemáál gedaan met de zogenaamde originele bomen. We hebben alle varianten wel gehad. Witte bomen, gouden bomen, naturelbomen zonder versiering, kunstbomen, armoedebomen met versieringen van proppen krantenpapier, je kunt het zo gek niet opnoemen.
De mensen tuigen nu het liefst zichzelf op. Met dezelfde bling bling waarmee ook de kamer en de eettafel worden aangekleed. Maar de bling bling heeft ook z'n langste tijd gehad.'

• Wat moeten we nu precies verstaan onder bling bling?

'Dat is een voormalig hip begrip dat nu door de Bijenkorf wordt gehanteerd. Waardoor het definitief niet hip meer is. Het wordt nu als het ware vertaald in blink blink, maar bling bling is veel meer. Bling bling was a way of life, een visie op de wereld, gekoppeld aan de tijdgeest. Nu bling bling is doorgedrongen tot het burgerlijke kerstfeest, betekent dat tegelijkertijd het einde van het bling bling-tijdperk.'

• Kunt u voorspellen wat na bling bling de trend gaat worden?

'Zeker kan ik dat. Maar ik kan u daar nog niet veel over vertellen. Mag ik ook niet. Als trendadviseur van de Bijenkorf is het beter dat ik nog een jaartje zwijg.'

• Wij hebben uit betrouwbare bron vernomen dat in 2006 kut kut het helemaal gaat maken. Krijgen we volgend jaar een kut kut-kerstmis?

'U zegt het. Ik zeg niets.'

De Publieke Omroep krijgt niet alleen van buitenaf - vanuit de politiek - zware aanvallen te verduren, nu lijken ook 'de bazen' - de Raad van Bestuur - de kluts volledig kwijt.

Tv-criticus Wim de Jong vraagt zich in de Volkskrant terecht af waarom je op tv zelf niets over die voorgenomen kaalslag verneemt.

Behalve zondagavond, toen Cherry Duyns een scherpe veroordeling uitsprak, blijft het merkwaardig stil.

Terwijl de aangekondigde reorganisatie een staking van 24 uur op de drie publieke tv-netten en de vijf radiozenders volledig zou rechtvaardigen.

• In het interview noemt de minister het gehele kabinetsbeleid 'een puinbak' en 'één grote teringzooi'. Wat is uw reactie?

'De minister heeft een probleem, zou ik zeggen.'

• Ook noemt hij initiatieven van zijn collega's - het nieuwe zorgstelsel en de plannen voor de publieke omroep bijvoorbeeld - 'tot chaos leidende miskleunen'.

'Als de minister ons morgen in de Kamer geen goede uitleg geeft, heeft hij een geloofwaardigheidsprobleem.'

-De minister heeft inmiddels verklaard dat hij geen woord terugneemt van het interview, omdat hij juist geheel in lijn met het huidige kabinetsbeleid heeft gesproken.

'Is dat zo' O, dat verandert de zaak. Nee, dan is zijn probleem ook de wereld weer uit.'

Evert dacht zelf heel modern bezig te zijn toen hij aankondigde zijn fietsbanden te gaan oppimpen.

Het volgende bericht uit de Leeuwarder Courant van zaterdag is het bewaren waard:

'Meer Nederlandstalige muziek op radio en tv
DEN HAAG - Publieke omroepen moeten verplicht worden om een deel van hun zendtijd te besteden aan Nederlandstalige muziek. Dat zegt CDA-kamerlid Joop Atsma.
Hilversum negeert nu Frans Bauer, Jan Smit en Marianne Weber, terwijl daar volgens Atsma wel een grote markt voor is. Bovendien meent hij dat Nederland zijn eigen cultuurgoed moet koesteren. Door een initiatiefwet wil hij de publieke omroepen verplichten om minstens 25 tot 30 procent van hun zendtijd in te vullen met Nederlandstalige liederen.'

De heer Atsma is woordvoerder van het CDA voor mediazaken. Maar bezit hij ook kennis van zaken?
Afgezien van het idiote voorstel de publieke omroepen te verplichten Atsma's lievelingsprogramma's uit te zenden (waar bemoeit hij zich mee?), weet een ieder die wel eens tv kijkt dat de cultuurdragers Frans Bauer, Jan Smit en Marianne Weber juist daar, bij de TROS, onderdeel van de Publieke Omroep, tot grote wasdom zijn gekomen.

Kunnen mediawoordvoerders van grote politieke partijen verplicht worden gesteld minstens 25 tot 30 procent van hun vrije tijd te besteden aan het kijken naar Nederlandstalige tv-programma's?

Plaats een aggregaat in de kelder en sla een waterput in de tuin.

Uit onderstaand gedicht van Herman Gorter mag ik graag twee regels citeren op momenten van hevig welbevinden:

'...en draag me met opbeuren.'

'Ik ben gemakk'lijk los.'

Het kenteringssonnet (uit 1891) wordt voorgedragen door Jan Decleir op een cd bij een boekje uit de serie 'Jan Decleir leest'.
Er zijn drie delen uit: Herman Gorter, Paul van Ostayen en Karel Van de Woestijne.

Een goede raad voor de jongere, poëziegevoelige lezers van de mannelijke kunne:
zet de cd 'Jan Decleir leest Herman Gorter' op je mp3-speler en laat je verloofde er 's avonds voor het slapengaan naar luisteren. Over de gevolgen wil en kan ik hier niets zeggen.

Ik vlood vandaan de wereld achter deuren
en nu heb ik bloemrijke eenzaamheden,
maar toch zijn mij nog gapende en wreede
bersten als in gebarsten grond de scheuren.

De stemmen en de blankre ooge' en heure
koele glasheden zonder ééne bede,
pijnigden, daarom ben ik nu tevreden
en voed mijn hart en draag me met opbeuren.

Schoon is het me en om in mijne blanke
gedachten te gaan met de hooge armen
samen voorover als in lichte bosch.

Het kruipt rondom mijn boezem als de ranken
van wijngevende druiven en de warme
vrijheid voel ik. Ik ben gemakk'lijk los.

Uit de serie 'Spanningen in en om het huis' is het filmpje 'Even de vuilniszak buitenzetten' naar de abonnees van BieslogVodcast gestuurd.

Wilt u ook video-onderwerpen gratis kunnen downloaden?
Volg de handleiding 'Alles over BieslogVodcast' in de linkerbalk.

In Realformaat is het filmpje te vinden in het dossier 'Video extra' in de linkerbalk van Bieslog.

Gisteravond heb ik voor het eerst in het Concertgebouw tijdens een concert op het podium gezeten. Het optreden van de wereldberoemdheid was totaal uitverkocht - er restte een zitplaats op de tribune.
Het is even wennen een hele avond onbeschaamd naar het publiek in de zaal te zitten staren. Alsof je onderdeel bent van het decor.

Het is ook even wennen je gedurende twee uur te moeten concentreren op de achterkant van de zangeres.

Een concert van Cecilia Bartoli in Amsterdam is een jaar van tevoren uitverkocht - ik was blij dat ik er toch bij kon zijn, want ze zong wonderbaarlijk mooi.

Het was wel even schrikken bij de eerste aria toen duidelijk werd dat je het op de tribune moet stellen met de helft van haar stemgeluid en zonder haar levendige gezichtsexpressie. Maar al gauw deed ze je die ongemakken vergeten.

Het was mooi te zien hoe het publiek in grote verliefdheid naar haar voorkant keek.
Ik ben niet verliefd geraakt op haar achterkant, maar er bleef visueel genoeg te bewonderen over - het ritmisch deinen van haar wilde haardos, haar gracieuze armgebaren en haar hemelse blik. En haar stem natuurlijk, van bewogen fel tot zacht en puur.
(Het klinkt pretentieus als ik het zo opschrijf, maar zij geeft eventueel divagedrag een volkomen acceptabele natuurlijkheid.)

Toen ze zich tijdens een van de vele toegiften ook een halve minuut zingend naar ons richtte, de arme drommels op de tribune, merkten we pas goed wat we gemist hadden.

Ik vind dit de hoogste vorm van optreden: voor een zaal gaan staan zingen en met zachte, ingehouden stem, op de rand van de stilte, een volle zaal ademloos en ontroerd te krijgen.
Het lukt haar, zelfs al staat ze met haar rug naar je toe.

Morgen ga ik bellen of er al kaarten voor 2006 zijn te bestellen.

Je hebt gadgets die zo te gek zijn dat een kleine demonstratie genoeg is om overal bewondering en respect binnen te halen.
En consumpties.
Want met mijn oprolbare piano maak ik het in elk café.

Hij zit in een klein tasje, hij heeft 61 toetsen, er zitten 20 demo-melodieën in en een ritmebox.
Dus als ik een vreemd café binnenga, maak ik een praatje aan de bar, tot men wel moet vragen wat of er in dat tasje zit (een klein stukje toetsenbord laat ik natuurlijk uitsteken!).

Nou, dan rol ik 'm uit en als ik er dan wat 'toetsen' op aansla en er komt echt pianogeluid uit het kastje, zijn de kreten van de heren - 'Coooollll!' - en de gilletjes van de dames - 'Oooohh! Wowww! - niet van de lucht!

Hij kostte me 100 euro, maar ik heb er al voor 500 euro lol uitgehaald.

Eén nadeel: ik kan niet pianospelen.
Bij de tweede demo in hetzelfde café voel je al dat het nieuwe eraf is en bij de vijfde keer loop je de kans buitengezet te worden.

Of ik ga op pianoles, of ik ga op zoek naar een nieuw uitgaansgadget.

Groetjes en de mazzel, hè,
Driek de Gadgetfreak

Corine Vlasakker, krantenbezorgster:
'Ja, die Haaiaan zegt me wel wat. Wie is die Wiegel'?

H. N. van der Bunt, voorbijganger die hond uitlaat:
'Geen van tweeën, wat mij betreft. Sorry, ik moet door. Wat een weer, hè? Bedankt.'

Joris de Latte, parkeergaragemedewerker:
'Hoe bedoelt u' Met wie je een date zou willen hebben of zo? Ik weet het niet. Hebt u er een foto bij?'

Lodewijk Woel, portier:
'Werken die hier? Dan zijn ze nog niet binnen.

Omdat Jacqueline heeft aangekondigd het kerstdiner op Tweede Kerstdag helemaal zelf te gaan koken - voor zeventien personen! - meent Evert niet achter te mogen blijven.
Hij zal de versiering, de gedekte tafel en het amusement voor zijn rekening nemen.

Al dagenlang bladert Evert door de folders en gidsen van de grote warenhuizen en tuincentra. Het valt hem niet mee.
Wat een smakeloze rotzooi wordt er met de feestdagen door de huiskamers en over de eettafels uitgestrooid. Wat een vieze kleuren! Paarse kaarsen, gifgroene ballen, zilveren tafelpiramiden, vergulde takkenbossen met LED-lichtjes - o, die kleine lichtjes, honderdenduizenden, overal in, langs, door en omheen.
Er moet niet alleen een kerstboom in de kamer worden opgesteld - met als het even kan een miljoen LED-lichtjes - ook dienen dit jaar door het hele huis truttige, besneeuwde, Dickensiaanse, 'polystone' poppenhuisjes neergezet. Of treintjes waarin moddervette kerstmannen gemeen zitten te grijnzen.

Dat rendier 'Buck' spant de kroon. Het 'praat, danst en zingt!' Engelstalige kerstliedjes. Wat verschrikkelijk!

Maar wacht 's... Je kunt hem met behulp van een microfoon een eigen tekst laten uitspreken.
Evert peinst voor zich uit.
Dat zou natuurlijk wel eens de klapper van het jaar kunnen worden: na iedere gang van het diner spreekt Buck, die aan de muur tegenover de eettafel komt te hangen, een paar gasten persoonlijk toe...
Teksten schrijven met leuke grappen op alle vaders, moeders, oom en tantes zal een hele toer worden, maar het is Kerstmis: het hoeft niet te rijmen!

Het is niet niks, 199 euro, maar hij zou in één klap uit de zorgen zijn; Buck wordt een gegarandeerd succes.

Morgenvroeg gaat Evert meteen naar het tuincentrum voordat de rendieren zijn uitverkocht.
Het lijkt hem beter dat de komst van Buck ook voor Jacqueline een complete verrassing blijft.

Vanmorgen zal ik hem niet opbellen met de vraag commentaar te leveren. Onze eigen onderzoeker dr. Nak de Weert laat ik nu maar eens met rust. Hij is op de rand van een formidabele burn-out, zeggen zijn medewerkers.

Geen wonder, want de vraag naar cijfers is groter dan ooit.
Een eigen onderzoekje leert, dat het nieuws in de tweede helft van 2005 voor 61% uit onderzoeksresultaten bestaat.

Onderwerp en resultaat doen er in feite niet toe. Als het maar een lekker berichtje oplevert.

Wat moeten we bijvoorbeeld met die rituele onderzoeken naar het consumentengedrag in de maand december? En wat moeten we met de onderling sterk afwijkende cijfers?

Het ene onderzoek meldt dat de Kerstman populairder is dan ooit, maar toch 5% minder omzet zal genereren.
Het andere onderzoek verwacht dat de in populariteit dalende Sinterklaas voor een omzetstijging van 10% zal zorgen.

Moeten we onze eigen conclusies trekken?
Gaat de omzet er in december gemiddeld met 5% op vooruit?
Nou, en? Wat kan mij het schelen.
Ik ben onderzoeksmoe.

Was het maar januari.
Met de verse nieuwe onderzoeken van 2006.

Het grondstation van het MusicalTotalLifeAllOverTheHomeSystem biedt ruimte aan meer dan 90.000 van uw favoriete nummers, die u met de MusicalTotalLifeAllOverTheHomeShuffle in elke gewenste volgorde kunt afspelen.

Het basisstation is uit te breiden met MusicalTotalLifeAllOverTheHomeMates die het mogelijk maken uw favoriete nummers overal te beluisteren: op zolder, in de kelder, in de badkamer, de biljartkamer, de bijkeuken, de paardenstal - met een MusicalTotalLifeAllOverTheHomeMate aan de wand kunt u draadloos blijven genieten van uw favoriete nummers.

Zelfs biedt deze nieuwste audiotechniek de mogelijkheid dat uw favoriete nummers 'met u meewandelen', d.w.z. als u zich door het huis verplaatst van de ene naar de andere kamer zal de MusicalTotalLifeAllOverTheHomeMate automatisch doorgaan met het spelen van uw favoriete nummer op het punt waar de MusicalTotalLifeAllOverTheHomeMate in de vorige kamer is gestopt.
De zgn. RoomChangeLoss die vooral bij het beluisteren van uw favoriete nummers zo vaak 'roet in het eten' kan strooien, wordt daarmee tot een minimum beperkt (tot minder dan 0.0002 % Irritado).

Mocht het grondstation geheel zijn gevuld met uw favoriete nummers, dan is altijd nog een MusicalTotalLifeAllOverTheHomeExtraDisc aan te koppelen van 400 GB, waarop nog eens 150.000 van uw favoriete nummers kunnen worden opgeslagen.

We bellen met de directeur van het Nak de Weert Onderzoeksinstituut.

• Meneer De Weert, wat vindt u van het onderzoek naar het vertrouwen van de burgers door De Nederlandsche Bank?

'Ik heb er weinig vertrouwen in en ik heb het onderzoek onmiddellijk nog eens dunnetjes overgedaan - ik kom tot totaal andere resultaten.
Slechts 3% van de burgers heeft nog fiducie in het parlement en 7% heeft nog enige fiducie in het functioneren van de sociale zekerheid.'

• Hoe zegt u? Vuduussie?

'Nagenoeg niemand in Nederland heeft nog fiducie in het functioneren van de overheid. Een zeer zorgelijke ontwikkeling. Als er geen fiducie meer is in de samenleving... ja, dan kan ze met gemak speelbal worden van ondemocratische personen of bewegingen.'

• Kan het zijn dat uw uitgangspunt debet is aan deze lage getallen? Als u vraagt naar de fiducie maakt dat misschien weinig los bij de ondervraagden?

'Mijn uitgangspunt is dee... hoe noemt u dat' Deebed? Wat bedoelt u met die aantijging?

• Laat maar. Ik bedoel: wat stelt een onderzoek naar zoiets vaags als Het Vertrouwen nou precies voor en wat moeten we ermee?

'Dat zijn twee vragen ineen. En op beide antwoord ik: niets. Daarom vraag ik niet naar het vertrouwen van de mensen, maar naar hun fiducie. Dan krijg je veel zorgelijker getallen en dat inspireert de regering wellicht iets te doen aan herstel van fiducie.'

• Wat kan men daar dan aan doen?

'Ja, dat is het probleem. Het weer is zo slecht geworden - de terrasjes op het Plein in Den Haag zijn verlaten. De ministers kunnen dus helaas na afloop van een kabinetsvergadering niet besluiten 'onder de mensen' te gaan en iets uit te delen. Een pamfletje. Of bierviltjes. Moeilijk, hoor!'

De Raad van Bestuur van de Publieke Omroep is voornemens De Avonden van
radio 747 te verwijderen.
In een nieuwe opzet voor de zender wordt deze vooral bestemd voor lichte muziek.
Voor cultuur, zoals De Avonden die nu al meer dan tien jaar vijf avonden per week verzorgt is geen plaats meer. Dit voornemen is een regelrechte ramp.

De Publieke Omroep zal aan een groot deel van het culturele leven in Nederland, zoals dat tot uiting komt in bv. literatuur, poëzie, beeldende kunst, non-fictie, documentaires, hoorspel, film, architectuur en theater geen aandacht meer besteden op de radio. Gevreesd moet worden dat het vage alternatief dat mogelijk wordt geboden ('iets op de Concertzender') niet meer zal blijken dan een doekje voor het bloeden.

Wat ons betreft is er een grens overschreden. Wij roepen iedereen op tegen dit schandelijke voornemen te protesteren (avondenprotest@vpro.nl).

De makers van De Avonden

'Zouden tegenwoordige jongens van vijftien, zestien ook zo gefixeerd zijn op grote borsten'?, vroeg Herre zich af.
Als hij wel eens langs de muziekzenders zapte, viel hem op dat de langdurigste camerabelangstelling in de muziekclips niet naar de tieten maar naar de konten uitging. En als hij alleen in de kamer was, bleef Herre wel eens hangen. Allemachtig, wat konden die kontjes onbeschaamd beeldvullend schudden en trillen.

Nee, bedacht hij zich, in zijn tijd hielden ze het op de tieten, aan konten durfden ze niet eens te dénken.

Ineens zag hij Anita Recourt voor zich, het meisje met de grootste van de hele school. Wat zou er van haar zijn geworden? Hoe zou zij het hebben gevonden dat in elke pauze groepjes jongens achter haar aan dweilden, schuine opmerkingen makend, met altijd de woorden 'grote', 'enorme', 'joekels' of 'ballonnen' erin verwerkt?

Goed, in de kranten verschenen toen nooit rechtbankverslagen over groepsverkrachting, maar een lichte vorm van aanranding was het toch geweest. En hij had meegedaan.
Excuses, hij zou ze haar graag willen aanbieden, mocht hij haar ooit tegenkomen. -

Fragment uit het verhaal 'Het vreselijke van vroeger', dat de hoofdredacteur vanavond zal voorlezen in het VPRO-radioprogramma Music-Hall (21.00-22.00 uur, Radio 747 AM).

O, de fractievoorzitters van de regeringspartijen wisten deze zomer zo goed hoe het verder moest met de Publieke Omroep. Het was nu afgelopen met het eeuwige gesteggel met 'Hilversum'. De beuk erin!

En in een van de riante achterafkamers van het Tweede Kamergebouw bekokstoofden ze een constructie die zo raar en ingewikkeld was, dat vriend en vijand er geen touw aan vast konden knopen. De verantwoordelijke staatssecretaris werd gedwongen alle protesten weg te wuiven en vol te houden dat een geweldige vooruitgang was geboekt.

En vandaag buitelen de nieuwe omroepplannen over de krantenpagina's. Een brede kamermeerderheid tekent zich ineens af voor de afschaffing van reclame bij de Publieke Omroep. De Raad van Bestuur lanceert het plan voor een stringente programmering van de drie zenders en er circuleren plannen van buitenproducenten die pleiten voor samenwerking tussen omroepen en kranten.

Als we nu eens afspreken dat het rare konkelefoesplan van de fractievoorzitters in de papierversnipperaar verdwijnt, dat we de nieuwe plannen van alle kanten gaan bekijken en dat er pas tot besluitvorming wordt overgegaan als in 2007 een nieuwe regering is aangetreden?

(Klinkt goed, zo'n retorische vraag.
Verwacht ik een mail van de MP met de tekst:
'Goed idee! Gaan we onmiddellijk uitvoeren?'
Nee.)

Onlangs werd Siegfried Woldhek - al meerdere malen te gast op Bieslog - uitgenodigd voor een gesprek bij Bill Clinton thuis in New York. De oud-president wilde alles weten over Siegfrieds internetinitiatief NABUUR.
Dat is bijzonder, want Clinton ontvangt 6000 verzoeken per week van instanties en personen die zijn hulp of bemiddeling inroepen.

• Siegfried, waarom is Clinton zo geïnteresseerd in NABUUR?

'Clinton signaleert dat de bestaande instituties niet in staat zijn de grote problemen van de wereld op te lossen. Er kunnen een miljoen mensen worden geholpen, maar geen honderden miljoenen, terwijl dat het niveau is waarop de ellende zich manifesteert. Een beetje beter coördineren of harder werken is niet voldoende.
Clinton spreekt over een systeemcrisis. Hij probeert concrete stappen vooruit te zetten met regeringsleiders, religieuze leiders, popsterren, de top van het bedrijfsleven e.d.
NABUUR's initiatief, waarbij gewone mensen via het internet gratis en zonder bureaucratie lokale gemeenschappen over de hele wereld rechtstreeks kunnen helpen bij het oplossen van concrete problemen, is in zijn ogen een vernieuwende en waardevolle aanvulling op wat de bestaande instituties kunnen doen.'

• Wat betekent de steun van Bill Clinton voor NABUUR?

'Clinton is buitengewoon actief op het wereldtoneel. Hij reist elk jaar naar 35-40 landen en spreekt daar met de regeringen, de top van het bedrijfsleven, de lokale mensen en de pers. Als hij aanleiding zou zien om NABUUR in een deel van die ontmoetingen te noemen, zou dat voor de verdere groei van NABUUR van enorme betekenis zijn.'

• Tot slot willen we graag ook nog weten: hoe gaat zo'n gesprek en wat voor indruk maakte Clinton op jou?

'Het was zondagmorgen en ik kreeg een uur de tijd van gedachten te wisselen bij een kopje koffie. Hij woont in een opvallend klein huis, we zaten op de bank in een kleine zitkamer. Ik voelde me snel op mijn gemak en hij bleek oprecht geïnteresseerd. Clinton is bezig te bundelen, met het goed maken van de wereld, op zoek naar positieve krachten. Dat vind je in zijn autobiografie; dat bleek ook tijdens het gesprek.'

'Hij heeft nu eenmaal een kort lontje.'

Het bezit van een kort lontje geldt steeds vaker als een excuus voor explosief gedrag.
Alsof het hebben van een kort lontje een aangeboren afwijking is.

Na de SIRE-campagne 'We hebben soms een iets te kort lontje in ons landje' is het korte lontje pas echt populair geworden.

Ik zou u willen vragen die uitdrukking in mijn bijzijn niet meer te gebruiken.
Een allergie voor populaire clichés zorgt ervoor dat ik dan nogal snel UIT MIJN SLOF KAN SCHIETEN EN DAT IS NIET ZO PRETTIG KAN IK U BELOVEN IS DIT GOED BEGREPEN JA? ALS ZE TEGEN MIJ ZEGGEN JE HEBT EEN KORT LONTJE MOETEN ZE ME MET TWEE MAN VASTHOUDEN ANDERS GAAT ER IETS HEEL ERG MIS!!

Sorry. Goedemorgen.

Ze hebben zich verenigd in het collectief De Vier van Den Haag en ze presenteerden op Crossing Border vier nieuwe boeken in de serie Kort Haags.

De auteurs Adriaan Bontebal, Niek 't Hart, Boozy en Karel Kanits schrijven 'typisch Haags'.

Bieslog wilde weten: wie zèn ut, wat is ut en hoe klinkut?

De vaste Biesloglezers kennen ze, de stukjes die de hoofdredacteur gisteravond voorlas op het Crossing Border Festival.

Omdat hij zich op Haags grondgebied bevond en de roots in hem fors tekeergingen - worden herinneringen aangemaakt door hormonen? - kon hij het niet laten Haagse taal uit te slaan, ja, zelfs sentimentele balladen te acapellen.

We legden zijn optreden met twee camera's vast en presenteren een selectie van zestien minuten.

Toen we werden uitgenodigd op het Crossing Border Festival in Den Haag te komen voorlezen uit eigen werk, reageerden we meteen positief. Leuk publiek op dat festival, wisten we van eerdere optredens, bovendien zou het een mooie gelegenheid zijn te bewijzen dat we met Bieslog wel degelijk on the road kunnen gaan.

Vandaar dat we - de hoofdredacteur wordt geassisteerd door Frithjof en Phil - in een van de festivalgebouwen een redactieruimte en een studiootje hebben ingericht.

We pretenderen niet een compleet festivalverslag te leveren. Er treden tientallen muzikanten en schrijvers op, we pikken er maar een paar uit.

Vanmorgen spraken we met festivalleider Louis Behre (58), die vanuit zijn persoonlijke voorkeuren het programma samenstelt. Met succes - de unieke combinatie van literatuur en popmuziek leidt tot volle zalen.

Tijdens een vroege ochtendwandeling over het Binnenhof ben ik getuige van de voorbereidingen op een gebeurtenis die wel eens wereldnieuws zou kunnen opleveren.
Denk ik - voor even uw razende reporter.

Er komen twee merkwaardige, exotische figuren het plein oplopen. Dat het als mannen verklede vrouwen zijn, is na een tweede blik duidelijk. Ik volg ze op enige afstand, terwijl ze geanimeerd pratend langs de Ridderzaal lopen, waarna ze zich opstellen tegen het hek dat de toegang tot het Torentje van de minister-president afsluit.

Als de meest macho van de twee vrouwen een grote dolk trekt en er vervaarlijk mee begint te zwaaien, zie ik beweging in het bewakingshokje aan de overkant. Twee agenten steken hun hoofden naar buiten en grijpen naar hun portofoons.
Ik trek mijn fotocamera. Ik ben klaar voor het maken van de persfoto's van 2005 en de rest van de 21e eeuw.

Dan stormen een paar scholieren, met papieren in de hand, op de vrouwen af en wordt er geroepen en gelachen.

Nu durf ik ook dichterbij te komen en zelfs te vragen wat 'we hier aan het doen zijn'.

Het Haags Montessori Lyceum jubileert en houdt een vossenjacht. Alle leraren, verspreid over het centrum, beelden beroemde filmfiguren uit, in dit geval heb ik met Jack Sparrow en Willy Wonka van doen.
'En dat gezwaai met die dolk,' vraag ik, 'geeft dat geen moeilijkheden, op deze plek'
'O, maakt niet uit, daar zijn we al voor aangehouden', zeggen Sparrow en Wonka lachend.

Leuk vak, leraar.

Het beeld van de zwarte kraai is van staal, zes meter hoog en vijf meter breed.

We hebben de maker gevonden.

Vanavond werd in een golfplaten loods, die was neergezet tegenover het Haagse stadhuis, het kunstwerk ten doop gehouden.

De kraai is gemaakt door beeldend kunstenaar Florentijn Hofman, in opdracht van Kunstgebouw (Stichting Kunst en Cultuur Zuid-Holland) en Crossing Border.

De kraai zal de komende dagen het straatbeeld van Den Haag en het Crossing Border Festival beheersen.

Florentijn Hofman bedenkt spraakmakende kunst, vaak van tijdelijke aard.
Zo verfde hij panden aan de Beukelsdijk in Rotterdam stralend blauw en was in Nieuwerkerk aan den IJssel gedurende enige tijd een gigantische muskusrat van riet en hout te bewonderen.

(Het filmpje is ook als Vodcast beschikbaar.)

Eerste ontdekking in Den Haag:
er staat een grote zwarte kraai op het stadhuis!

Den Haag voert al sinds eeuwen een ooievaar in het stadswapen.
Wie heeft het gewaagd de ooievaar, de vogel van het nieuwe leven, te vervangen door de zwarte kraai, de vogel des doods?

Wij gaan op onderzoek uit.

Vandaag verplaatst Bieslog zich naar Den Haag.

Gedurende drie dagen zullen we van daar o.a. het Crossing Border Festival verslaan, waartoe we een redactielokaal in het voormalige gebouw van Stroom aan het Spui gaan inrichten.

Gevaarlijk taalgebruik van de oppositie.
'Achterkamertjespolitiek' kan nog steeds net door de beugel, maar 'handjeklap'?

Minister Kamp is momenteel nog in een euforische stemming ('in de wolken') nu hij zijn kruisraketten mag kopen, maar beledigende woorden als 'sluw', 'lage politiek' en 'schimmenspel' zal hij wellicht niet over zijn kant laten gaan.

Krijgen Femke en Jan aanklachten wegens smaad aan de broeken?

Als u geabonneerd bent op BieslogVodcast, kunt u door in uw iTunes rechtsboven 'Bijwerken' aan te klikken, de heer Henk-Wullem van den Hogenplank uw computer binnen laten wandelen.

Het VPRO-programma De Avonden, een drie uur durende, dagelijkse, zeer gevarieerde uitzending over kunst en cultuur in de ruimste zin, bevat vanavond o.a. de volgende onderwerpen:

Toneelgezelschap de Paardenkathedraal brengt een nieuwe voorstelling onder regie van Dirk Tanghe over de beeldhouwster Camille Claudel, die haar leven lang in de schaduw bleef van haar minnaar en leermeester Auguste Rodin. Tanghe baseerde zijn voorstelling op brieven van Claudel. Annette den Heijer bezocht een repetitie en sprak met de regisseur.

Jeroen Wielaert spreekt met de schrijver Amos Oz over zijn nieuwe autobiografische roman 'Een verhaal van liefde en duisternis'

Het derde en laatste deel van het marathoninterview dat Arend Jan Heerma van Voss had met de vorige week overleden psychiater Andries van Dantzig, die vanavond onder meer vertelt over zijn jeugd en zijn oorlogservaringen.

Goh! Wat is het toch goed dat ondanks alle gemor over toenemende verrotzooïsering van de media een programma als De Avonden kan worden gemaakt.

Dat had je gedacht!
Er zijn vergevorderde plannen in voorbereiding Radio 747 AM te reorganiseren, waarna voor kunst- en cultuurprogramma's zoals De Avonden, geen plaats meer is. Er moet namelijk meer lichte muziek op deze zender te horen zijn.
De Raad van Bestuur van de Publieke Omroep gaat er volgende week donderdag over vergaderen.

Het is te hopen dat deze zoveelste aanslag op de cultuur evenveel protest zal uitlokken als de mislukte poging de publieke klassieke muziekzender de nek om te draaien.

Protesteert!

avondenprotest@vpro.nl

Wat heeft de mensheid toch een grote vooruitgang geboekt nu we over mensvriendelijke wapens kunnen beschikken.

Ik kan me de tijd nog goed herinneren waarin de wapens nog niets van hun mensonvriendelijkheid hadden verloren.
Zelfs bewaar ik herinneringen aan mensonvriendelijke raketten die op Den Haag neerstortten. Daar vielen zelfs doden bij!

Ons leger, omgebouwd tot vredesmacht, wordt uitgerust met mensvriendelijke aanvalsraketten.
Tenzij het CDA dwars gaat liggen en het prestige van minister Kamp een gevoelige deuk bezorgt.

Maar misschien moet hij eerst beloven de mensvriendelijkheid van de kruisraketten te vergroten door de mensen rond het doelwit, na het afschieten, op te bellen met de waarschuwing dat er een aankomt.

Zonder ironie:
stop de wapengekken, te beginnen in Den Haag.

Dat men je overal en altijd herkent wordt op den duur gewoon.
Televisiebekendheid is niet onaangenaam - men begroet mij doorgaans uiterst vriendelijk - maar het is ook niet iets om trots op te zijn. Geloof me: ik word liever niet dan wel herkend.

Voor mijn moeder lag dat anders. Zij was buitengewoon trots op mijn status.
Als we samen op straat liepen en we passeerden iemand die blijk gaf mij te herkennen, keek mijn moeder na het passeren nog even om, teneinde te controleren of de voorbijganger omkeek. Wat meestal het geval was.
'Die heeft de dag van zijn leven', wist mijn moeder zeker.
'Nou, nou, dat valt wel mee, hoor', probeerde ik de gebeurtenis te relativeren.

Mijn moeder ondervond ook de nadelen van de roem.
Toen ze in een appartement van een verzorgingshuis woonde, belde ze vaak de ochtend na een uitzending op met de vraag wat we met een bepaald nummer precies hadden bedoeld.
'Dat stuk waar jullie de koningin noemden', verduidelijkte ze bijvoorbeeld.
Of:
'Dat lied van die vreselijke mannen, die Positivo's - jullie denken er zelf toch heel anders over, hè'?
Hoewel mijn moeder het eens was met alles wat ik in het openbaar zei, wilde ze zich toch wapenen tegen aanvallen van andere dames, tijdens het koffiedrinken, beneden in de grote zaal.

Op een keer stond ze met haar zuster - mijn tante - in een lift van het gebouw, toen op het laatste moment een keurige dame binnenstapte.
Het bleek een nieuwe bewoonster van mijn moeders gang en ze stelden zich aan elkaar voor.
'De Bie, De Bie...,' proefde de nieuwe bewoonster,'...die naam komt me bekend voor.'
Mijn tante kon het niet voor zich houden. Wijzend op mijn moeder onthulde ze:
'Zij is de moeder van Wim de Bie!'
De onmiddellijke reactie van de keurige dame was welgemeend. Ze keek mijn moeder met wijd opengesperde ogen en een van schrik vertrokken mond aan en riep spontaan:
'O, wat vreselijk voor u, mevrouw!'

Mijn moeder heeft me het voorval tientallen malen verteld. En elke keer schaterlachte ze langdurig.

Kun je een dealer die zowel coffeeshops als muziekzalen, dance-events en sportscholen bedient, nog wel een huisdealer noemen?

Huisjesmelkerdealer.

Onderzoek toont aan dat 67% van de huisdealers in Nederland zelf doping gebruikt - 43% van die gebruikende huisdealers gebruikt geen eigen waar, maar betrekt de doping van een andere huisdealer.

Het verslag van de bijeenkomst, waarop werd gediscussieerd door een panel van Tweede Kamerleden in de aanwezigheid van tweeduizend demonstranten uit alle hoeken des lands, bestaat in NRC-Handelsblad uit een grote kleurenfoto van een schattig ogende Daphne Deckers op de fiets.

Reikt Albert Verlinde's invloed op de NRC verder dan zijn column?

VVD-verkeerswoordvoerder Pieter Hofstra constateert dat er nu maar eens knopen moeten worden doorgehakt.
'Er wordt al dertig jaar gepraat.'
Dan lijkt mij de meest voor de hand liggende conclusie: het plan voor de nieuwe weg A6-A9 is dus onbespreekbaar.

In de politieke zendtijd ten bate van de VVD zie je Van Aartsen met wapperende kuif nu al jarenlang zijn grote liefde voor de duinen en de VVD-liefde voor de schoonheid van Nederland belijden. Waarom toont hij nu eens niet wat krachtig bestuur is en gooit hij de heer Hofstra alsnog op straat?

Als het CDA vóór de weg door het Naardermeergebied gaat besluiten, mogen ze het woord rentmeesterschap nooit meer in de mond nemen.

En mocht de PvdA zich voorstander tonen, dan zal Jac. P. Thijsse - eerste beschermer van het Naardermeer en grondlegger van de natuurbeweging in Nederland - vanaf dat moment zich eeuwig blijven omdraaien in zijn graf.

Enfin. Hier volgt op video mijn interventie tijdens de discussiebijeenkomst van gisteren.

De suggestie in diverse media dat Bekende Gooise Nederlanders alleen 'van de bank komen' als er iets vervelends in hun eigen achtertuin gebeurt, werp ik verre van me.

'Komen ze aan je bezit'?, vroeg een mailer.

Nee, niet aan het mijne. Ik woon er een eind vandaan.
Ze komen aan het bezit van iedereen.

Hoofdsinterklaas Bram van der Vlugt demonstreerde op tv uitstekend te kunnen housen,
maar heeft daarmee honderden hulpsinterklazen ernstig in verlegenheid gebracht.

Vanmiddag vond aan de rand van het Naardermeer een grote manifestatie plaats tegen de aanleg van de verbindingsweg tussen de A6 en de A9, de weg die Almere met Schiphol moet verbinden.

Tijdens een discussie met Tweede Kamerleden draafde onaangekondigd een heer het podium op, die zich ontpopte als de vertegenwoordiger van de (afwezige) Annemarie Jorritsma, de burgemeester van Almere. Te midden van de vele honderden tegenstanders van een weg langs het Naardermeer liet hij een ander geluid horen.

Hier volgen enkele fragmenten uit zijn verklaring:

'Annemarie Jorritsma kan helaas zelf niet aanwezig zijn - omdat vanmiddag Sinterklaas in Almere aankomt. En Annemarie, die zowel de burgervader als de burgermoeder van Almere is, mag daar niet ontbreken.
Dus toen heeft Annemarie gezegd: 'Joh, Henk-Wullem, ga jij naar die Naardermeerdiscussie, misschien kun je het combineren met je eigen werk.'

Mijn naam is Henk-Wullem van den Hogenplank, golfscout van de Dutch Golf Association en ik probeer oplossingen aan te dragen voor het Golfprobleem in Nederland. Zoals u weet is er een nijpend tekort aan golfbanen in Nederland.
Golf is een snel groeiende recreatiesport, waarbij sportbeleving, recreatie en milieubeheer hand in hand gaan.
Er heerst een noodsituatie. Als ik u vertel dat momenteel op tientallen noodbanen wordt gespeeld! Een golfbaan heeft 18 holes, zoals u weet, er zijn nu 98 banen in gebruik van 9 holes. Moeten de spelers dus tweemaal hetzelfde parcours lopen - een onhoudbare situatie!

Nu heeft Annemarie gezegd: laten we met die verbinding A6-A9 ook dát probleem oplossen. Want mensen: die weg, de A6-A9, die komt er toch. Sorry, maar daar moeten we van uitgaan. Waarom? Omdat Annemarie wil dat die weg er komt. En dan kómt die weg er, leer mij Annemarie kennen.

Nou denken velen: die Annemarie is een vrouw van beton en asfalt. Nee, kan ik u zeggen, ze heeft een brede visie en wel degelijk oog voor milieu en natuur.
Maar wat is natuur in dit land?
Annemarie en ik, wij zeggen: natuur moet zijn Toegankelijke Natuur. En wat is Toegankelijke Natuur? Dat is natuur met een cappuccino erbij!
Welnu, ik heb vandaag geconstateerd dat tussen Naarden-Bussum en Weesp en in de hele wijde omtrek geen fatsoenlijke cappuccino te verkrijgen is.

Kort en goed, Annemarie Jorritsma heeft de volgende voorstellen geformuleerd en die breng ik hierbij aan de vergadering over:

1. De verbindingsweg A6-A9 wordt in versneld tempo aangelegd.
2. Geef de A6-A9 een paar ruime afslagen richting Naardermeer.
3. Stimuleer de versnelde aanleg van 98 golfbanen in dit gebied, d.w.z. waterpeil verlagen, egaliseren van het terrein en inzaaien met gras.
4. Stimuleer het openbaar vervoer door halverwege de spoorlijn door het Naardermeer een station te bouwen. Demp het watergebied ten noorden van de spoorlijn, zodat er een middelgroot golfresort kan worden gebouwd, met een capaciteit van 750 bedden.
5. Leg aan de zuidkant van de spoorlijn een jachthaven aan - lekker intiem, hooguit 300 ligplaatsen.
6. Verbouw de Visserij hier tot restaurant met grote buitenterrassen. Waar de heerlijkste cappuccino wordt geserveerd. En ciabatta's pommodore en de hele hap.

Tot zover Annemarie's voorstellen en ik zeg het zo vaak:
Annemarie is een moordwijf!

Ojee! Oei! Aijai! Mag je dat nou zeggen, of niet? Je hebt zo een proces aan je broek.?

Het geheugen begint vanaf het vierde, vijfde jaar herinneringen op te slaan. 'Heb ik wel eens ergens gelezen.'

Uitzonderlijk zijn de mensen die vroegere herinneringen koesteren - ze kunnen teruggaan tot vlak na de geboorte. Schijnt mogelijk te zijn. Ik ben jaloers op zulke geheugens. (Herinneringen aan het verblijf in de baarmoeder en aan vorige levens, geloof ik voor geen cent.)

Ik moet het doen met een doorsnee, niet al te best geheugen.
Inderdaad kan ik beelden tevoorschijn halen van mijn vierde en vijfde jaar.

Soms probeer ik verder af te dalen.
Is er echt niets bewaard gebleven uit mijn allereerste jaren?

Eén scène dient zich keer op keer aan.
Het is meer een sfeer dan een concrete gebeurtenis. Ik bevind me in een huiskamer, op de grond. Er klinkt gezang bij. Vrouwenstemmen. Het is warm. Ik kruip tussen een woud van benen en rokken door. Als het gezang stopt wordt er gelachen en praten de vrouwenstemmen door elkaar. Ik krijg aaien over mijn bol. Het is fijn daar op de grond te zijn.

Als dit niet mijn vroegste herinnering is, benoem ik hem bij deze tot mijn allereerste.
En hij is goed verklaarbaar.
Mijn moeder heeft haar leven lang in koren gezongen en vanaf mijn tweede zal ze me hebben meegenomen naar repetities.

In het fotoboek van mijn moeder zit deze staatsiefoto van het koor waar ze toen in zong. Op de achterste rij torent ze boven de andere vrouwen uit.

O, schrijf me alsjeblieft niet: 'Nou, jij was er al vroeg bij, joh!'
Ook niet: 'Dat zou jij nog wel eens willen overdoen, hè'?
Die warme, geborgen sfeer van mijn allereerste herinnering moet heel blijven.

Als ik een vrouwenkoor hoor zingen op de radio zet ik 'm extra hard.

Minister Verdonk wil de overlevenden van de Schipholbrand waarschijnlijk zo snel mogelijk uitzetten, opdat ze in het land van herkomst onder hun eigen boom Kerstmis kunnen vieren.

Het is het enige 'humane' dat te verzinnen valt als je je in haar gedachtegang probeert te verplaatsen.

Sorry - kinderziekten - weer even zeuren.
Er zijn nog steeds gebruikers die na het installeren van BieslogVodcast vijf van de zes filmpjes missen.

Tip:
Op de iTunespagina na het kiezen van Podcasts, ziet u een balk in de lijst waarin staat:

'VPRO BIESLOG VODCAST- Het beste van VPRO'S Bieslog thuisbezorgd'.

Aan de linker- en rechterkant van die tekst bevindt zich een pijltje. Klik 's op het linker...

Daar zijn ze! (Neem ik aan.) Nu moeten ze nog even binnengehaald.

Vanmiddag - tussen 14.00 en 15.00 uur - beantwoord ik vragen van scholieren in een zgn. videoconferentie.

Ik zit in een gebouw van de NOB te Hilversum en de leerlingen in hun school, de KSE te Etten-Leur.
Het vraaggesprek is live via internet te volgen.

Heb ik nooit eerder gedaan - spannend dus.
Ik hoop de titel 'expert' waar te kunnen maken. Misschien weten die leerlingen meer van internet- en computertechnieken dan ik.

Dekker zaait onrust

Welkom, nieuwe aanmelders voor BieslogVodcast.
Voor tekst en uitleg verwijs ik u naar het dossier in de linkerbalk.

Enkelen uwer melden dat zij slechts één van de zes filmpjes krijgen opgestuurd.
Maar 'als het goed is' ziet u onder die ene titel, de andere vijf in grijs vermeld, voorzien van de knop 'Get' (of 'Ophalen'). U moet die andere filmpjes dus nog even downloaden.

Voor alle duidelijkheid:
wij hebben geen enkele binding met de firma A.!
We maken van die techniek gebruik om de inhoudelijke kant van 'het nieuwe uitzenden' te beproeven.
Komen er alternatieve, betere technieken, dan maken wij daar melding van.

Gistermorgen. Om halfacht had hij al tweemaal alle pagina's van de ochtendkrant zorgvuldig afgetuurd, maar nergens zag meneer Foppe het woord griep staan.
Wat raar!
Het was toch hooguit een week geleden dat de ene onrustbarende krantenkop na het andere alarmerende journaalbericht hem uren uit de slaap kon houden?
Kwam er dan geen pandemonium aan? Of nee, hoe heette het vreselijke: een pan... een pandeminium? Een pandemenie? Een pandemie! Dat was het. Een niet te stuiten griepgolf zou over de wereld gaan en miljoenen slachtoffers eisen.

Meneer Foppe had speciale maatregelen moeten nemen om het slechte nieuws uit huis te houden. Door de afstandsbediening van de tv te verstoppen op een moeilijk bereikbare plaats, ergens onder de winterdekens in de slaapkamerkast, dwong hij zich de gehele avond naar één zender te kijken, zo'n kanaal met uitsluitend dierenfilms.
Weliswaar kon hij niet snel wegzappen als een lieve hinde besprongen dreigde te worden door een hongerige tijger, maar dan moest hij maar even een hand voor zijn ogen houden.

Sinds een paar dagen waagde hij het weer te zappen - nergens kwam je nog beelden tegen van ondersteboven weggedragen, tegenspartelende, ten dode opgeschreven kippen of ganzen.
Was de vogelgriep bedwongen?
Waarom had de krant dat bericht niet groot op de voorpagina gezet?

Hij zocht nog even in de krant op wat premier Balkenende gisteren op een bijeenkomst had gezegd: 'Is goed nieuws, geen nieuws' Dan zeg ik: pas op voor dat cynisme!?
De minister-president had een pleidooi gehouden voor feel-good-journalistiek, het nadrukkelijk belichten van positieve ontwikkelingen. Hoewel meneer Foppe de vakterm 'veel-goot-journalistiek' niet kon thuisbrengen, was hij het geheel eens met het pleidooi voor goed nieuws.
Is goed nieuws geen nieuws?
'Ja, maar,' en meneer Foppe stond zelf verbaasd van zijn spitse redeneertrant, 'geldt dan ook het omgekeerde' Is geen nieuws goed nieuws? Of is geen nieuws misschien alleen maar slecht nieuws'?
Hadden de journalisten met elkaar afgesproken dat ze niets meer over de griep zouden berichten, omdat de pandemie niet meer was tegen te houden. Vielen er al duizenden slachtoffers in de ons omringende landen, maar werd die onheilstijding uit het nieuws gehouden om paniek te voorkomen?

Meneer Foppe stond op uit de grote leesstoel bij het raam, liep naar het dressoir, pakte de oproepkaart, die daar al veertien dagen rechtop tegen de koperen kandelaar klaarstond en bestudeerde hem voor de zoveelste maal.
Ja, het stond er echt: vandaag was het Grote Prikdag bij zijn huisarts, dokter Beekman.
Alle 65-plussers uit de praktijk konden de gehele dag, tussen negen en half zes, hun griepprik komen halen.

Vorig jaar had meneer Foppe ook zo'n oproep ontvangen, maar hij was niet gegaan. Net als nu hield een eng beeld in zijn hoofd hem tegen - het beeld van een lange rij voor de dokter opgestelde mannen, met oude, ontblote, witte bovenlijven. En zijn lijf was onbetwist het witst en het oudst.

Hoe zat het ook alweer? Deze griepprik was geen vogelgriepprik. Maar als je griep kreeg en daaroverheen nog eens de vogelgriep, kon je maar beter meteen je begrafenisondernemer bellen. 'M'n begrafenis! Heb ik ook nog niet geregeld!', schokte het door meneer Foppe heen. 'Ho! Ho! Rustig blijven nu,' sprak hij zichzelf vermanend toe, 'niet alle erge dingen op elkaar stapelen. Een voor een behandelen!'

Toch maar doen dus, die griepprik? Meneer Foppe besloot eerst maar eens te gaan douchen en schoon ondergoed aan te trekken. Als'ie bij dokter Beekman de boel moest uittrekken, was het in ieder geval schone boel.
En misschien kon hij op de terugweg even bij de Blokker langslopen om een extra grote emmer te kopen.
Dat had hij zich namelijk vannacht voorgenomen, na uren gepieker over dat andere slechte nieuws, dat het griepnieuws compleet had verdrongen: de vernielingen en de branden in de voorsteden. Eerst beperkt gebleven tot de Franse voorsteden, was het vuur al overgeslagen naar voorsteden in Duitsland en België.
'Het kan ook bij ons gebeuren', had meneer Foppe in de krant gelezen. Geen nieuws is slecht nieuws. Er was in Nederland nog geen auto in vlammen opgegaan, maar de kranten maakten van het niet-gebeurde nu al slecht nieuws.

Vannacht was hij er om halfdrie uitgegaan en had hij de emmer en de afwasteil uit het gootsteenkastje gepakt en tot de rand met water gevuld. Voorzichtig had hij de zware, wiebelende bakken tot bij de voordeur getild - stel je de ramp voor als er een omviel en de benedenbuurman kreeg een lekkage van bluswater, terwijl er geen brand was. Daar zou geen verzekeringsmaatschappij in meegaan.

Zo, dat was tenminste iets. Als ze zouden proberen de voordeur aan te steken, kon hij een bluspoging wagen . Gek idee. Zou hij het durven? Gewoon - Platschhh! - een volle emmer water tegen de deur aangooien. Hoe we de boel opruimen, zien we dan wel weer.
Maar hij gaf zich weinig kans. Voordat hij de lege emmer en het teiltje opnieuw met water zou hebben gevuld, zouden de twee jassen aan de kapstok in het halletje en de overgordijnen van de zitkamer allang vlam hebben gevat.
Daarom nam hij zich voor er nog een grote emmer bij te zetten. Twee, drie emmers misschien wel, maar die moest hij een voor een gaan kopen - met drie emmers tegelijk over straat lopen, was bijna net zo moeilijk als met ontbloot bovenlijf voor de dokter verschijnen.

Bij een kopje koffie in de grote stoel probeerde meneer Foppe alles op een rij te zetten, de twee angsten naast elkaar: de angst voor de vogelgriep en de angst voor brandstichting.
Echt bedreigend leken ze op dit moment niet; het waren angsten voor 'dingen die bij ons zouden kunnen gebeuren', maar meneer Foppe was er na zeven slapeloze nachten van overtuigd dat hij iets moest doen ter voorkoming van een acute hartstilstand - zijn derde, permanente angst.
Het beste zou zijn aan dokter Beekman een medicijn tegen de angsten te vragen, maar een dokter die in het grote gevecht met de dodelijke griep was gewikkeld, kon je daar nu niet mee lastigvallen.

'Doe iets, Foppe!' hield hij zich voor. 'Ten aanval! Eerst de prik, dan de emmer'.

Toen hij een halfuur later het huis van dokter Beekman naderde, zag hij een stroom van zeker vijftien grijze mannen en vrouwen zich in dezelfde richting bewegen. Vier leeftijdgenoten duwden een rollator.
Aarzelend, tot omkeren bereid, bleef hij staan. Een joviale man stapte uit dokters deur en onderwijl zijn grote zwierige lichtbruine overjas aantrekkend zei hij in het voorbijgaan tegen meneer Foppe, alsof hij diens gedachten raadde: 'Helemaal niet druk, hoor. Je wordt zo geholpen. Het loopt als een trein.'

Binnen heerste een totaal andere stemming dan de gewoonlijk drukkende wachtkamersfeer - er werd voluit gebabbeld en gelachen. 'U bent achter die mevrouw', werd meneer Foppe gewezen.
Nog even drong een spookbeeld zich in zijn hoofd op. Zou het in dokters spreekkamer 'modern' toegaan, dat wil zeggen: zouden ze gemengd in de rij moeten gaan staan, zowel mannen als vrouwen in ontbloot bovenlijf?
Maar er was geen bloot te bekennen. En toen hij na vijf minuten aan de beurt was en zijn overhemd begon los te knopen, zei de prikzuster tot zijn grote opluchting: 'Alleen maar even de rechterarmmouw opstropen, hoor.'
De prik deed nauwelijks pijn, hij kreeg een watje en een pleister op het gaatje en de boodschap dat hij de arm vandaag extra moest bewegen.

'Viel dat even mee!', zei de mevrouw voor hem, die zich langzaam achter haar rollator over het tuinpad naar de straat bewoog. 'Nou!', beaamde meneer Foppe van harte. 'Euuhh... gaat het, met de wielen in het grind'?, vroeg hij bezorgd.
'Ja hoor, we komen er wel,' zei de mevrouw, 'ach wel ja.'
'Nog een fijne dag, hè', zei een andere passerende man, die een grote blauwe pet op zijn witte haar plantte.
Wat een vriendelijkheid, wat een ontspannen sfeer. Kon hij maar vaker een griepprik gaan halen, dacht meneer Foppe. Hij zou deze vrolijke mensen wel vaker willen tegenkomen.
Maar wacht eens even - later, in het verzorgingshuis zou hij de gehele dag temidden van deze leeftijd- en lotgenoten verkeren. Deze griepprikbijeenkomst was een voorproefje.
Misschien duurt het nog tien jaar, maar het is veel minder erg dan ik dacht, dacht meneer Foppe.

Opgeruimd ging hij op huis aan.
Hij besloot die extra blusemmer pas te gaan kopen, als in het Journaal het eerste brandje in een Nederlandse voorstad te zien zou zijn.

• Dag kleermaker, ik wilde graag een pak laten maken zoals ex-wethouder Pastors draagt.
• Dat kan, meneer. Er is veel vraag naar Pastorskostuums.
• Ik wil het graag net zo snel en kek gesneden. Maar dan wel met een streepje minder.
• Een streepje minder, meneer?
• Ik vind het iets teveel strepen hebben. Doet u er maar twee strepen af.
• Maar die strepen zijn toch kenmerkend voor het authentieke Pastorskostuum?
• Passend bij Pastors, ja. Maar het Pastorskostuum neigt mij iets teveel naar patserskostuum. Leefbaar, maar niet draagbaar. Doet u mij maar een pak zonder streepjes.
• U wilt dus een gewoon donker kostuum, zonder streepjes?
• Ja, precies, gewoon. Ik ben een gewone Rotterdammer, dus doet u maar gewoon.

En zo heeft Justitie er alles aan gedaan die zogenaamd smadelijke teksten van de in beslaggenomen spandoeken op grote schaal te verspreiden - in alle kranten staan ze vermeld.

Zijn die kranten daarmee ook strafbaar?

Moeten alle kranten waarin 'Rita moordenaar' staat afgedrukt in beslag worden genomen en met behulp van de Mobiele Eenheid uit de huizen van de abonnees verwijderd?

Oom Wim is weer graag bereid een overbekende anekdote uit de oude doos op te halen.

In de jaren zestig werd de leuze 'Johnson moordenaar' verboden, waarna de actievoerders (tegen de oorlog in Vietnam) de kreet veranderden in 'Johnson molenaar'.

Moderne versie:
'Rita tovenaar!'

Vandaag is het volgende persbericht naar de media verstuurd:

'De VPRO breidt haar activiteiten als 'draagbare omroep' verder uit.
Na de muziekclips van 3voor12, zijn nu ook videofilms van Wim de Bie gratis te downloaden. Deze zogenaamde vodcasts worden automatisch naar de computer van een gebruiker gestuurd die zich met een eenvoudige handeling heeft geabonneerd.
De films kunnen dan bekeken worden met behulp van de computer, of via een speler 'in binnenzak of handtas'.
Deze nieuwe manier van het verspreiden van programma's geeft de kijker de gelegenheid de videofilms op elk gewenst tijdstip en elke mogelijke plaats te bekijken en te beluisteren.'

Het onderzoeksinstituut van dr. Nak de Weert heeft onderzocht welke vragen dit bericht bij de gemiddelde lezer oproept - vragen, die hierbij worden beantwoord:

1. Wat heb ik nodig om van deze dienst gebruik te kunnen maken?

Een 'stukje software': het programma iTunes6, dat gratis is te downloaden via www.apple.com/itunes.

2. Heb ik. En dan?

U abonneert zich op eenvoudige wijze als volgt op BieslogVodcast:
Klik op 'Podcasts' in de linkerbalk van iTunes.
Klik op 'Geavanceerd' in de bovenbalk.
Klik op 'Abonneren op Podcasts'.
Vul deze URL in:
http://www.vodcast.nl/feeds/bieslogipod.xml
en druk op OK.

Gefeliciteerd! U bent heel erg modern bezig. U hoort er helemaal bij.
Automatisch worden de videofilmpjes van BieslogVodcast nu naar uw computer gestuurd.

En zodra BieslogVodcast een nieuw filmpje uitbrengt, komt dat automatisch in uw iTunesprogramma terecht.

3. Hoeveel en hoe moet ik betalen voor deze prachtfilms?

U hoeft niets te betalen. BieslogVodcast is een gratis VPRO-service van de (uw) Publieke Omroep.

4. Hoe krijg ik die video's nu 'in mijn binnenzak of handtas', zoals u hebt beloofd?

Ja, dan jagen we u wel op kosten: u dient te beschikken over een mp3-speler die ook video kan vertonen, zoals de iPodVideo.

5. Daar komt de aap uit de mouw. Zonder die speler heb ik dus niets aan dat BieslogVodcast? En die filmpjes kan ik toch ook op de Bieslogsite bekijken?

Ho ho, u hebt de vodcastfilms in uw computer opgeslagen. U hoeft dus geen verbinding met internet te maken en u hebt geen software nodig, zoals de Realplayer, om ze te kunnen bekijken. De video's zijn dus ook met uw laptop op schoot in de trein, of liggend in bed te bekijken.

7. Loopt mijn computer niet overvol van die videofilms?

Nee, dat is het mooie van deze techniek: de video's hebben een klein bestand, maar zijn toch van goede kwaliteit.

6. Wat is er nu zo nieuw aan dat gevodcast?

Wellicht is dit het begin van een nieuwe manier van 'uitzenden'. De kijkers bepalen naar welk programma zij willen kijken (uiteraard), maar is nu niet meer afhankelijk van een uitzendtijdstip. De kijker kijkt wanneer en waar het hem het beste uitkomt. En de maker verzendt zijn programma wanneer het klaar is.

7. Is het wat, het kijken naar zo'n filmpje op 'elke mogelijke plaats'?

We citeren nu de hoofdredacteur van Bieslog:
'Ik was sceptisch. Ik verwachtte weinig van het kijken naar een filmpje op het piepkleine scherm van zo'n spelertje.
Maar bij de eerste beelden was ik opgetogen: het beeld is verrassend scherp, ook bij daglicht en omdat het geluid zo goed klinkt, word je meteen het beeld ingetrokken.'

NB
Hier is, ter kopiëring, nogmaals de link die in iTunes moet worden geplakt:
http://www.vodcast.nl/feeds/bieslogipod.xml

'Mijn zorgtoeslag is onvoldoende. Ik kan niet genoeg zorg inkopen om mijn problemen het hoofd te bieden. Ik heb bijvoorbeeld dringend allerlei therapieën nodig.
En geld om me bij te verzekeren heb ik niet.

Maar gelukkig kan ik via radio en televisie gratis zorghulp krijgen.

Voor vandaag heb ik mijn keuze laten vallen op Patty en Kitty.

Vanmorgen al gaat Kitty mij een fijne oude dag bezorgen, maar dan moet Patty vanavond eerst de problemen rond mijn vierde echtscheiding oplossen (kan ze dat, als ze zelf maar drie keer is gescheiden?).

Wat wil ik nog meer?
Een beetje makkelijke dood, maar daar zijn ook gratis programma's voor.'

Jan Wullem van den Brul, arme man

Een goede vriend of vriendin is iemand aan wie je kunt vragen:
'Ach kun jij even ruiken of ik uit mijn bek stink'?,
waarna je hem of haar van dichtbij in het gezicht ademt.

Commentaar van kolonel b.d. Menno Scheurleer, Bieslogs defensiespecialist:
'Aparte vrouwenpelotons' Pertinent mee oneens. Meer vrouwen in het leger? Helemaal mee eens! Dat was ook een van de redenen waarom ik de krijgsmacht voortijdig verliet: uit protest tegen de onderbezetting kwa vrouw.
Daarom richtte ik mijn eigen voorlichtingsbureau op - wij geven adviezen en commentaren op defensiegebied - dat ik geheel naar eigen inzicht kon bemannen. Bevrouwen dus.
Samen met mijn vrouw en dochter vormen we een prima team, dat op militaire leest is geschoeid. Mijn medewerksters zijn gepokt en gemazeld in de militaire discipline die ik hier handhaaf. Ze vinden het heerlijk werken.
Okay, af en toe wordt er wat gemopperd als we veldtrainingen doen - duurlopen van dertig kilometer met volledige bepakking - en een stormbaan nemen in de winter is ook geen kattenpis, maar het bevalt mijn mensen uitstekend, is het niet, vrouwen?

Joke Scheurleer en Anna Scheurleer-Oosterhout:
'Jawel, kolonel.'

Menno Scheurleer:
'Dat dacht ik ook. Plaats rust!
Buitengewoon kwalijk was de berichtgeving op tv over het actieplan van de militaire vakbond voor meer vrouwen in het leger. Wat kregen we te zien' Vrouwelijke soldaten die pogingen deden een stormbaan over te gaan. Erbarmelijk! Wanhopige pogingen aan een touw te blijven hangen. Hier was opzet in het spel. Vrouwen werden als fysiek minderwaardig opgevoerd.
Helemaal te bont maakte men het, toen we bokkiespringende vrouwelijke soldaten in beeld kregen. Dat lukte voor geen meter! Bokkiespringen!
Let nu eens op wat een beetje training met vrouwen vermag.
Ik ga staan, ja? Niet eens diep gebukt, het hoofd wat voorover, ja?
Okay. Vrouwen: geeft acht! Vrouwen: spring!?

Nadat vrouw en dochter met groot gemak over de lichtgebogen gestalte van de heer Scheurleer zijn gesprongen, stellen ze zich naast elkaar op, salueren en maken rechtsomkeert.

'Kan ik me ergens opgeven voor rolmodel'
Lijkt me wel wat.
Gewoon een beetje rondlopen, praatje maken,
overal uitgenodigd worden, met respect behandeld... pico!

Gewoon zijn zoals je bent, dat is wat je als rolmodel moet doen.
Meer stelt het toch niet voor, het rolmodelschap?

Of moet je weer cursussen volgen
en examen doen?

Heb je Rolmodel C gehaald en moet je nog vier jaar pezen en een jaar stage lopen voor je Diploma Rolmodel A, waarna alle deuren pas opengaan.

Dan maar geen rolmodel.
Lijkt me ook een klerebaan.
Als rolmodel woon je in een glazen huis.
Als je je kauwgom per ongeluk op straat spuugt,
ben je al rolmodel af.
Niks voor mij.

Rolmodellen? Uitslovers en slijmballen, dat zijn het.?

Driek de Gadgetfreak

Op donderdag 27 oktober jl. werd op Bieslog een verloren gewaand, maar teruggevonden radio-interview met Willem Frederik Hermans weer tot klinken gebracht (zie het dossier in linkerbalk).

Dat interview - naar aanleiding van het verschijnen van Hermans boek 'Mandarijnen op zwavelzuur' - werd op 26 maart 1964 gemaakt voor het radioprogramma Uitlaat, door de toen twintig jaar oude schrijver Ewald Vanvugt , die gisteravond - 41 jaar later - in het VPRO-programma De Avonden vertelde over de achtergronden.

Artikel 16 uit de Wet op de lijkbezorging luidt:

'Begraving of verbranding geschiedt niet eerder dan 36 uren na het overlijden en uiterlijk op de vijfde dag na die van het overlijden.'

Is het mogelijk de wet uit te breiden met een artikel waarin wordt geregeld dat de afbeeldingen van lijken uiterlijk op de vijfde dag na die van het overlijden niet meer in de media mogen worden getoond?

Zo voorkomen we dat virtuele stoffelijke overschotten nooit rust krijgen.

Er blijven genoeg beelden van afgezette straten en politiemensen-aan-het-werk over om er oud nieuws opnieuw mee te kunnen illustreren.

Is de Bijbel op dit moment in Nederland het populairste boek van 2005?

De radionieuwsdienst maakte zojuist bekend dat met een overgrote meerderheid van stemmen De Nieuwe Bijbelvertaling is gekozen tot winnaar van de NS Publieksprijs voor het Nederlandse Boek 2005.

Voor die prijs waren zes boeken genomineerd door een selectiecomité van boekverkopers: De thuiskomst van Anna Enquist; Troost van Ronald Giphart; Knielen op een bed violen van Jan Siebelink; De reünie van Simone van der Vlugt; Je gaat het pas zien als je het doorhebt van Pieter Winsemius en Sonny Boy van Annejet van der Zijl.

En dan wint de Bijbel de titel Boek van het Jaar, doordat 'het publiek' massaal op een niet-genomineerd boek zou hebben gestemd?

Maak dat je grootje wijs! Dat ruikt naar internetoproepen en kettingbrieven.

De aanstichter van deze verkiezingsvervalsing is op het net snel gevonden:
de boosdoener is het Nederlands Bijbelgenootschap, waarvan het 'Mission Statement' luidt:

'De Bijbel heeft als Woord van God unieke betekenis voor onze wereld. Het Nederlands Bijbelgenootschap (NBG) stelt zich daarom ten doel de Bijbel te verspreiden en door te geven in Nederland en - in het kader van de Wereldbond van Bijbelgenootschappen - wereldwijd.'

Vervelende lui, die zendelingen.
Maar nu hebben ze toch een foutje gemaakt.
Uit protest tegen hun achterbaks gemanipuleer, roep ik via internet het misleide publiek op in het jaar 2006 geen Bijbel te kopen. Geef dit door svp!

En zo zagen we gisteravond in een van de vele tv-reportages ook nog hoe De Vriend Van apetrots zijn vrolijke hond presenteerde, die een dochter bleek te zijn van de hond van de vriend van De Vriend Van.

Gelukkig mogen we in Nederland dit een kutreportage noemen over een Kutvriend Van.

Het wachten is op een moslimkomiek, een gelovige satiricus, die de eigen achterban bestookt met scherpe teksten 'om te lachen'.

Gelovig en komiek, religie en humor - bestaat zo'n combinatie dan?

De naam van een christelijke cabaretier wil me ook niet zo gauw te binnen schieten.
(Of was Fons Jansen de enige uitzondering?)

'Lachen mag van God', wist Annie M.G. Schmidt lang geleden.
In het hiernamaals is intussen een noodwetje aangenomen, waarin lachen wordt verboden.

Vindt u Nederland totaal veranderd?
'Nou, totaal, totaal... tikkeltje wel, ja. Maar totaal... nee.

Vindt u Nederland totaal veranderd?
'Nou! Jonge, jonge! Je weet niet meer... hè' Ja, zo is het toch? Meer zeg ik niet.'

Mag ik u wat vragen: is Nederland veranderd en zo ja totaal?
'Sorry de winkels gaan bijna dicht en ik heb nog aardappels nodig. En kleine uitjes.'

In hoeverre is Nederland veranderd?
'Heel ver.'

Is Nederland veranderd, wat u betreft?
'Wat mij betreft wel, ja. Sinds maart zit ik in deze rolstoel. Nou, dat maakt een heel verschil, hoor, kan ik wel zeggen.'

Is Nederland veranderd, dacht u?
'Ik dacht het wel. Niks is meer wat het was. Alles is anders. Maar dat dacht ik vorig jaar ook en toen bleek er niks veranderd. Dus we zúllen zien...'

Sinds we door de Canadezen zijn bevrijd - ze gaven me kauwgom en chocola - is Canada voor mij altijd een droomland gebleven.

Canada.
Hoe zou het zijn als ik me op het rekruteringsbureau meldde als immigrant?

Een lange, kaarsrechte officier in rode tuniek en met een messcherpe (padvinders)hoed op het hoofd, zou me van harte welkom heten en een stoel aanschuiven.

'Ben ik niet te oud'?, zou ik voorzichtig vragen.

'Nee, hoor,' stelt de rekruteringsofficier me gerust, 'Canada zoekt juist ouderen met veel levens- en werkervaring.'

'Ja, die werkervaring... Ik kan niet veel meer dan wat flauwekul maken, grappig bedoelde stukjes...', hakkel ik.

'O, wat geweldig!,' zegt de officier die me een mok sterke Canadese koffie inschenkt, 'er wonen hier al veel ex-Nederlanders. Die zullen uw flauwekul juist heel erg op prijs stellen. Uw werk zal hun levensgeluk enorm bevorderen. Nogmaals: van harte welkom in Canada!'

Daarna werd ik voorgesteld aan de Canadese gids, die me naar het luxe hotel zou brengen waar ik de eerste dagen mocht verblijven. Waarna ze mij zou begeleiden naar de schitterende woonranch met uitzicht op een meer en paarden in de wei, die me door de regering ter beschikking werd gesteld.