Nee, ik heb ook geen moeite met opstaan.
En ik heb er godzijdank niet zo'n licht-komische sta-op-fauteuil met bedienstang aan de zijkant bij nodig.

'Eén druk op de knop en de fauteuil helpt u bij het opstaan! Uw knieën, gewrichten en rug worden hiermee ontlast.'
Is zo'n fauteuil nou juist niet een hulpje op weg naar het einde?
Door de benen te ontlasten, verslappen de spieren en zal het opstaan steeds moeilijker gaan.

In de volgende fase lig je in een bed met net zo'n stang aan de zijkant, waarmee je het bovenlichaam omhoog kan laten buigen om te kunnen eten of tv te kijken.

En de laatste hulpstang in je leven hoef je niet zelf te bedienen: die is bevestigd aan het liftje waarmee de uitvaartemployee jouw kist in het graf laat zakken.

Nu is het wel zo dat ik er nodig wat aan moet doen om niet in de sta-op-fauteuil te geraken.
Meer lopen! Ja, ik denk er zelfs over superschoenen aan te schaffen en weer 's hard te gaan lopen.
Hard? Nou ja, een beetje voortsukkelen in een ver, afgelegen bos, waar je in dat halfuurtje niet de kans loopt iemand tegen te komen.

Maar het is zo moeilijk beginnen! Je hebt je loopschoenen en je trainingspak aan, maar kom nou 's overeind!

Ik zoek een betaalbare schietstoel.