Amsterdam, Leidseplein, vanmorgen vroeg.

Dit noemen de stoelen ?ons uurtje?.
Gezellig, lekker onder elkaar, even bijpraten.

?Ik kreeg gisteren een dikke vent van wel honderdtien kilo op me... een uur lang. Ik dacht dat m?n poten braken!?

?Die jonge stelletjes, die op elkaars schoot gaan zitten... zo egoïstisch. Nooit houden ze rekening met je.?

?De vieze winden die ze soms in je laten vliegen. Ze denken ah, in de openlucht, ruikt niemand... maar als stoel krijg je de volle laag!?

?Ik had gistermiddag om een uur of drie zo?n lief dingetje op me... ik had m?n armleuningen wel om haar heen willen slaan!?

?Stil jongens, daar komt de eerste klant.?

?Hou je taai allemaal.'