Schrijven voor een weblog is een paradoxale aangelegenheid.
Je hebt een idee voor een stukje, je tikt het in en vrijwel onmiddellijk staat het online.
Snelcolumnisme heb ik het ?s genoemd.

Het paradoxale is, dat zo?n snel geschreven, vluchtig stukje voor ?de eeuwigheid? op het internet blijft staan. Naderhand weggooien is tegen de code - alle stukjes blijven in de archieven bewaard.

Gisteren besloot ik een eerder op Bieslog gepubliceerd Meneer Foppe-verhaal voor te lezen in het radioprogramma Music Hall.
Toen ik het herlas, dacht ik dat het beter kon en ik herschreef het op diverse plaatsen, waardoor het, meende ik, scherper en beeldender was geworden.

Mocht u zijn geïnteresseerd zijn in een kijkje in mijn keuken, dan kunt u in een nieuw venster de oorspronkelijke tekst op uw scherm openen - te vinden in de linkerbalk, in het dossier ?Meneer Foppe op Bieslog? onder de titel ?Ramp of peulenschil? - waarna u de audiolink hieronder aanzet.
Door mee te lezen hoort u de veranderingen.

Tenzij u dit ijdele praat vindt en uitsluitend naar het eindresultaat wilt luisteren.
Kan, maar moet niet.
Want dat is nou weer het mooie van publiceren op internet - niets ?moet?, de Bieslogbezoeker beslist zelf wat hij of zij met het aangebodene doet.
Kijk maar.