Sinds de zomer is de beroemde Bodega Keyzer, naast het Amsterdamse Concertgebouw, gesloten.
Het was decennialang een trefpunt voor kunstenaars, artistiekelingen, journalisten, uitgevers, bohémiens en concertgangers - mensen die hielden van de sfeer en het interieur van een zaak ?waar de tijd was blijven stilstaan?.

Maar de tijd staat nooit stil.

Uit een column van Arnold Heertje in het Parool, 29-7-2002:

?Bodega Keyzer wordt verbouwd, zegt de nieuwe exploitant. Hij maakt korte metten met het interieur, de ouderwetse sfeer en met het gedreven personeel.
In Amsterdam is niemand opgewassen tegen het brute geweld. De politie staat erbuiten, de burgemeester vindt het ook jammer en de gemeenteraad kan geen vuist maken. De bezoekers van weleer verheffen hun stem, omdat een ambiance wordt afgenomen. Keyzer was meer dan een plek om te eten. Het was een thuishaven.
Waarom breekt iemand met één pennenstreek af wat in jaren met zo veel toewijding door personeel en familie is opgebouwd??

Hoe staat het met de verbouwing, ruim vier maanden na de sluiting?

Vandaag kwam ik langs Keyzer, hield mijn camera tegen een raam en drukte af.

Rechts zien we de onttakelde nis, waar ontelbare redactievergaderingen zijn gehouden, contracten gesloten, literaire bladen geboren, plannen gesmeed en intieme feestjes gevierd.

De heropening vindt plaats in 2003, vermeldt een bord bij de ingang.
Alsof een sfeer te heropenen valt.