Poëzienieuws.
Vandaag verscheen Leaves of Grass van Walt Whitman (uit 1855), in de vertaling van 22 Nederlandse dichters.
En in een marathonzitting wordt het gehele werk vanavond door de vertalers voorgedragen op Poetry International in Rotterdam.

Uit het Woord vooraf, door initiatiefnemers Jacob Groot en Kees ?t Hart:

?Whitmans Leaves of Grass werd een klassieker, een literair monument, een gouwe ouwe van de Americana, op één lijn met Herman Melville?s Moby Dick, de westerns van John Ford, de foto?s van Walker Evans of de liederen van Bob Dylan.
Toch kennen weinig lezers van deze poëziebijbel de oerversie, de baanbrekende pioniers-Leaves, in de door latere drukken nooit meer geëvenaarde compositie. Ter gelegenheid van het honderdvijftigjarig jubileum namen wij het initiatief voor een unieke gebeurtenis: een collectieve vertaling door Nederlandstalige dichters van het oorspronkelijke meesterwerk.?

Een fragment uit het openingsgedicht 'Lied over mezelf' in de vertaling van Anneke Brassinga:

(1)
Ik bejubel mijzelf,
En waar ik me mee tooi, wees jij ermee getooid,
Want elk atoom dat mij behoort is evengoed van jou.

Ik lanterfant, mijn ziel op sleeptouw,
Ik hang rond en slenter wat, op mijn dooie gemak, een struise zomerse grasspriet bestuderend.

(2)
Huizen, kamers ze zijn vol parfums... de schappen staan beladen met reukwerk,
Ik adem zelf het welriekende in, het is me niet vreemd en staat me aan,
Het alcoholisch vocht zou me liefst ook nog bedwelmen, maar ik kijk wel link uit.

De lucht is geen parfum... heeft niet de smaak van alcoholisch vocht... ze is reukloos,
Mijn mond zal er altijd naar dorsten... ik ben haar aanbidder,
Ik zal op de oever bij de bosrand gaan staan, onverhuld geworden, naakt,
Ik brand van verlangen dat ze me aanraakt.