Bieslog - Brief van zee (3)
  Klik op de hut voor bezichtiging


  webcam in redactielokaal (werkt niet meer)

 Hoofdredacteur Wim de Bie leest alle reacties - redactie@bieslog.nl

Url = verwijzing naar andere site

beluister = hoorspel, reportage, geluidsact

Video = filmpjes

= bijlagen
De foto's zijn vergrootbaar tot de originele afmetingen.








vrijdag 19 april 2002 16:35  verstuur

Brief van zee (3)

Beeldvergroting: Foto 1
Foto 1
Beeldvergroting: Foto 2
Foto 2
Beeldvergroting: Foto 3 (door klikken vergroten)
Foto 3 (door klikken vergroten)

Noodverordening - het onheilswoord staat op alle borden te lezen, die duinen en strand in een omtrek van 1800 meter rond de oude Duitse onderzeeër tot verboden gebied verklaren. Ook wordt vermeld dat de marine het ontploffingsgevaar van de torpedo?s als ?zeer gevaarlijk? classificeert. En dat recente aardbevingen het gevaar hebben vergroot. Het is in een halve eeuw niet zo spannend geweest in de duinen.

Na mijn mislukte poging van gisteren, besluit ik de gevaarlijke plek niet via de duinen te benaderen. Ik mag aannemen dat, als ik weer word gepakt, de autoriteiten niet nog een keer zo zachtzinnig met me zullen omspringen. Ik ga te voet, via het strand, poolshoogte nemen.

Bij foto 1
Na een tocht van enkele kilometers bereik ik het eerste obstakel: een bord dat me moet ontmoedigen verder te lopen. Maar het woord ?gEvaar? schrikt me niet af. Als ik word aangehouden en verhoord, kan ik altijd zeggen dat ik niet wist wat ?gEvaar? betekende.

Bij foto 2
Na nog enkele honderden meters lopen, waarbij ik me zo onzichtbaar mogelijk maak door me hoog op het strand tegen de duinenrij aan te bewegen, bereik ik de definitieve versperring.
In een eerste verkenning merk ik het wachthuisje in het verboden gebied op. De bewakers hebben mij waarschijnlijk al gespot met hun verrekijkers. Ik ga over tot een snelle actie. Van de duinenrij af, tijger ik naar het gele bord, richt mijn camera en druk af. Eén stap over de afzetting en de kogels zullen me om de oren fluiten. Gebukt ren ik terug naar de relatief veilige beschutting van de duinen.

Bij foto 3
Met behulp van een sterke telelens leg ik de bewakingspost vast. Duidelijk zijn de lopen van de mitrailleurs te zien. Ik schat dat zo?n vijftien man in het onderkomen zijn gelegerd.

Een uur later zit ik op een strandterras achter een cappuccino. Veel wandelaars koesteren zich in de warme zon. Ze moesten eens weten wat voor explosief materiaal ik in mijn fototas bij me draag.

Op vijf mei zullen de torpedo?s onschadelijk worden gemaakt en de duikboot gelicht.
Ik hoop dat het niet de laatste keer is dat de zee een dergelijk gevaarlijk object ?teruggeeft?.
Ik heb vandaag in geen jaren zo fijn soldaatje gespeeld.