Elk jaar doe ik voor mijn moeder de kerstversiering bij haar (ons) thuis, want zij kan niet meer met de ballen een wankele trap op.
En elk jaar brandt de strijd los van wat voor boom nemen we.

Sinds drie jaar heb ik de levende boom buiten kunnen houden.
Mijn moeders hart gaat uit naar een gewoon, groen boompje-met-kluit, maar zelf bukken om de naalden op te vegen kan ze ook niet meer. En ik wil een beetje rustige kerst - niet voor elk naaldje op de knieën.
Ze moet nu toegeven dat een opvouwbaar kunstboompje handig en toch gezelli is.

Nu kwam ik daarnet door de Kortestraat en zag ik boompjes in diverse kleuren staan uitgestald. Waaronder 1 in de kleur van mijn haar!!!!

Even kwam de oude punker in mij naar boven. Vroeger spoot ik mijn haar rond de kerst altijd lichtroze (juist niet groen), maar daar ben ik nu te oud voor. Sinds vijftien jaar hou ik het op geel, alsof dat mijn natuurlijke kleur zou zijn.

Maar als ze mij dit jaar de vraag stellen van: ?Driek, doe jij nog iets aan kerst, met versiering en zo??, wil ik kunnen antwoorden:
?Ik vier kerst in de kleur van mijn haar.?
Alle gezichten van: huuu??? Wow!!
Zo hou je je gekke-kerel-imago een beetje op peil.

Ik heb met mijn mobiel een fotootje gemaakt, dat ik nu aan mijn moeder ga laten zien. Mag zij zogenaamd kiezen.
Zij kiest groen, weet ik zeker, misschien oranje, maar geen geel. Kom ik even later thuis met de gele, zeg ik erbij dat de groene en oranje helaas waren uitverkocht.

Ik ga tegen mijn moeder niet zeggen dat ik ?m heb gekocht vanwege de kleur van mijn haar.
Zij zal dan zeker zeggen van: ?Waarom vieren we dan geen kerst in de kleur van het haar van je oude moeder??
Ja, dan zitten we weer opgescheept met een boom uit het jaar nul, zoals we vroeger altijd hadden: van piek tot kruis dik in het engelenhaar!

Een gele kerst - daar heb ik wel zin in.

Groetjes en kransjes,
Driek