Bij de psychiater

?En gisteren at ik in een restaurant en toen werd het hoofdgerecht gebracht en was het weer helemaal mis. Het werd me even zwart voor de ogen en ik voelde een onbedwingbare neiging tot kokhalzen. Ze hadden het weer gedaan!?

• Ze hadden weer... gestapeld?

?Ze hadden weer ingrediënten gestapeld die niets met elkaar te maken hebben. En ik had mijn bestelling met opzet heel eenvoudig gehouden. Maar ze hadden toch kans gezien te stapelen. Het lamskoteletje lag op een bedje van spinazie en de boontjes lagen op een bedje van puree.?

• Is het de aanblik van het gestapelde voedsel die bij u die weerzin doet ontstaan? Of gaat het specifiek om het stapelen?

?Meer om het gestapeld worden. Ik voel een enorme compassie met het voedsel dat onderop ligt. Ik schep het gestapelde voedsel dan ook onmiddellijk van elkaar. Ik bevrijd als het ware de spinazie van de druk van de kotelet. Dat lucht op. Zowel mij als de spinazie. Maar meestal is het dan te laat en moet ik halsoverkop het restaurant uit.?

• Maar u kunt toch bij het uitzoeken van de gerechten rekening houden met uw weerzin tegen het stapelen?

?Maar dat doe ik ook. Gerechten die in de beschrijving ?op een bedje van? vermelden, sla ik uiteraard over. Maar tegenwoordig wordt alles op een bedje van geserveerd. Het vogelpoepje ligt op een bedje van mierikswortel dat op zijn beurt weer op een bedje van pruimendrab is gedrapeerd.?

• U spreekt ?op een bedje van? uit met een van afschuw vertrokken gezicht. Zit ?t ?m ook in de taal?

?Daar hebt u gelijk in. Het is dat bedje. Ik wil niet iets eten dat op een bedje ligt. Eten uit een bedje... ik vind het... ja... obsceen!?